De foto's van zijn leven.

Vrijdag avond 23-01-2015 belde de  vrouw van een vriend. Ze vertelde me; "John is overleden." 

Ik wist niet wat ik moest zeggen? Toch sprak ik kort met haar. (Ik zat op de snelweg net als je Den Haag in rijd en kon er niet af.)  Aan het einde van het gesprek zei ik: " ik bel je zo nog even"

Zei antwoordde; " de kinderen komen zo foto's uitzoeken " Op de crematie zag ik foto's van zijn leven voorbij komen. Een man die werkte maar ook van een man die genoot van het varen op het water. Een man die zijn vrouw liefhad, twee maatjes, niet alleen een getrouwd stel. Een man die gek deed met zijn kinderen en kleinkinderen. Vanochtend werd ik wakker en er flitste een gedachte door me heen. Wat moet dat een hel zijn geweest voor zijn vrouw en de kinderen deze foto's uit te zoeken. Dat moet ik mijn vrouw besparen. Zal ik alvast zelf wat foto's uitzoeken zodat zei dit later niet hoeft te doen. Maar welke foto's zou ik dan kiezen. Deze gedachten flitste in een halve seconde door me heen en bleef hangen bij de laatste. 

Welke foto's van mijn leven wil en kan ik laten zien aan het einde van mijn leven. En ik realiseerde me dat er meer foto momenten moeten komen waar ik gek doe en geniet van het moment.

Misschien was het geen hel om die foto's op te zoeken. Maar beleefde ze nog een keer alle fijne momenten van zijn leven.

Welke foto's wil jij laten zien aan het einde van je leven?

Rust zacht mijn vriend.

Joepie ik was overspannen

Pas weer naar een training geweest, waar ik er weer aan werd herinnert dat ik moet bloggen. Met het bloggen versterk je je expert status werd er verteld. Maar ben ik wel een expert en wat is mijn expertise? Eén ding weet ik zeker, ik wil mensen helpen die de drukte van de tijd waarin we leven niet meer aankunnen. Je kent het wel, je baas wil dat je overwerkt. Je moet eigenlijk nog even langs je ouders want die heb je al een tijd weer niet gezien. Je sportschool abonnement  heb je ook voor Jan met de korte achternaam. En als je thuis bent en je heb je avond eten op wil je maar één ding, op de bank voor de TV ploffen, om vervolgens het leed van andere mensen aan te zien of erger nog, kijken hoe anderen jou droom leven. Graag zou ik je helpen te beseffen dat het leven niet alleen je dagelijkse verplichtingen zoals bijvoorbeeld je werk , TV kijken en slapen is. Hoe ontsnap je aan de sleur als je eenmaal tot het besef bent gekomen dat je niet als een zombie door het leven hoeft. Zelf ben ik overspannen geweest en ik ben hier beter uitgekomen. Soms zeg ik wel eens "het is het beste wat me is overkomen." Ik kan nu zelfs zeggen dat ik een opwindend leven heb. (an exciting life) heb, en terwijl ik dit type klinkt ineens Happy van Pharrel op de radio :-) leuk!
Dus ga ik dit blog over een andere boeg gooien.
Sinds een jaar geef ik schilderles, Tijdens de les gaf een cursist aan dat hij als hij aan het schilderen was zo tot rust kwam, even helemaal van deze drukke wereld verwijderd. Natuurlijk ervaar ik dit zelf ook als ik aan het schilderen ben maar had ik hier nooit bewust over nagedacht. Met deze gedachte en mijn droom om mensen te helpen hun rust en leven terug te laten vinden wil ik jou met mijn blog inspireren om te schilderen en werkelijk te leven.

Laat me weten jij van deze aanpak vindt?

Groet Rob.

Hoe help je iemand die pijn heeft en hoe benader je ze?

Ik vind het nog steeds moeilijk. Hoe kun je iemand die pijn heeft iets vragen? Iemand die het toch al moeilijk heeft lastig vallen? Maar stel dat je die persoon echt zou kunnen helpen. Wordt het dan gemakkelijker? Ik vind het nog steeds lastig. Je wilt de persoon immers niet extra belasten. Je voelt je als een verkoper met een voet tussen de deur terwijl je eigenlijk de schouder wilt zijn die troost bied. Maar je kunt pas die schouder zijn als iemand je hoofd op je schouder durft te leggen. Je genoeg vertrouwd om bij je uit te huilen. Het is denk ik iets dat van twee kanten moet komen. Als je iemand wilt helpen moet deze persoon ook geholpen willen worden.

Vaak zeg ik tegen vrienden of mensen in problemen dat ze als ze willen altijd bij me terecht kunnen. Meestal herhaal ik dit enkele keren. En als ik dan zie dat ze eigenlijk hulp willen maar ondanks mijn herhaaldelijke aanbod niet durven vragen. Dan ga ik ze voorzichtig een beetje helpen. Ik schuif als het ware iets dichterbij waardoor mijn schouder ook iets dichterbij hun hoofd komt. Bij vrienden is het vaak makkelijker, ze kennen je, ze weten wat ze aan je hebben. Maar bij een wild vreemde is het toch anders.

Mag ik u wat vragen? Hoe benaderd u iemand als u wilt helpen of hoe zou u benaderd willen worden als u hulp nodig heeft?

Treuren mag, maar of dit nut heeft?

Soms zijn mensen zo hard ze zeggen dat u verder moet of dat het nu al weer een jaar geleden is en u dus niet in verleden moet blijven hangen. Deze mensen hebben (al lijkt dat niet zo) het vaak goed met u voor. Wat ze onbewust bedoelen is dat u het verlies en de pijn moet loslaten. Maar u hoeft nooit en te nimmer de herinnering aan de dierbare te verliezen. Nee herinner vooral de leuke dingen maar ook de eigenaardigheden waar u soms samen zo om kon lachen. Herinner de hobby of passie en hoe u hem of haar zag genieten als hij of zij hier mee bezig was.

Als ik aan mijn nicht denk, denk ik vaak kort aan hoe ze is overleden. Het heeft weinig zin om te verzinnen hoe en waaraan ze is overleden. Nee ik denk aan haar hartelijk lach die bij feestjes en reünies er bovenuit schalde en vaak de hoofde liet draaien in de richting waar zij stond. Ik herinner me dat ze van rozen hield en dat dit goed te zien was op haar begrafenis. Ook zag je hier haar liefde voor kinderen. Dit zag je door een ruim vertegenwoordigde padvinderij die stuk voor stuk haar miste. Dus niet een groep welpen die de opdracht hadden gekregen mee te gaan naar een begrafenis. Nee mensen die fijne herinneringen aan haar hadden. Die met haar hadden mee gelachen. Misschien hadden ze ook samen gehuild maar ze hebben een band die zelfs door de dood niet mag worden verbroken.
En ik persoonlijk vind dat we moeten leven met deze herinneringen en beseffen dat we bevoorrecht zijn deze persoon als herinnering in ons leven mee te dragen.

Geweldig vind ik het als ik met een nabestaande praat over deze herinneringen en ik zie dat ze genieten van de fijne herinnering.
Welke fijne herinnering heeft u  aan een dierbare die u heeft verloren?


Download het gratis stappenplan "van verlies naar een fijne herinnering".

De kunst van leven.....

Sommige mensen zijn ondanks tegenslagen altijd positief. Hoe doen ze dat toch?
Als kind deed ik mee aan een spel op het schoolplein. U weet wel één van de spelletjes die georganiseerd waren ter afsluiting van het schooljaar.
Omdat ik pas verhuisd was kende ik weinig kinderen en weinig kinderen kende mij.
Toen ik in onderste boven aan een met groene zeep ingezeepte paal hing en mijn tegenstander gewonnen leek te hebben. Hoorde ik twee dingen uit het publiek. “ nou die heeft verloren daar kom je nooit meer boven op” Blijkbaar had ik ook een fan die antwoordde; “ ja maar dan ken jij die van der Lei nog niet!”
In mijn gedachte gebeurde het volgende, bij de eerste uitspraak was ik van plan om de glibberige paal los te laten. Voordat ik mij liet vallen kwam het antwoord van mijn fan en dacht ik “ ja ik kan mijn fan toch niet voor gek laten staan “
Blijkbaar had hij zoveel vertrouwen in mij dat hij dit durfde te zeggen.
Het volgende gebeurde; Omdat ik niets meer had te verliezen gaf ik alles wat ik had en werkte me weer omhoog waarna ik mijn tegenstander van de paal af wierp.
Veel later begreep ik pas wat er was gebeurd. Ik had gewonnen omdat ik dacht dat ik het kon. Na meerder boeken gelezen te hebben over positief denken en diverse goeroes te hebben aangehoord viel het kwartje. Je kunt wat je wilt. Ja maar..... zullen sommigen van u denken. Laat mij u dit vertellen er is altijd wel een smoes te bedenken waarom iets niet zou kunnen. Eén ding is zeker als ik de glibberige paal had losgelaten had ik nooit gewonnen maar erger nog ik had ook niet ontdekt dat je meer kunt bereiken als je geloofd dat je het kunt.
De mensen die altijd positief zijn genieten van het nu en van wat ze wel hebben. Ze weten dat ze alles kunnen bereiken ook al zit het soms tegen.
Voor hun is het glas half vol in plaats van half leeg.
En als verliezen geen optie meer is dan win je. En wat je wint dat is aan u. Het ligt er aan wat u durft te dromen.

Ik ontdekte als verliezen geen optie meer is dan win je.
Waarin heeft u niets meer te verliezen en wilt u winnen?
(Laat uw commentaar achter)En kijk hier hoe u uw overwinning kunt vast leggen.